NBPortal.pl - Portal Edukacji Ekonomicznej

Dobra zawdzięczają swe znaczenie tylko faktowi, że służą zaspokajaniu potrzeb.

Joseph Schumpeter, „Teoria rozwoju gospodarczego”, PWN, Warszawa 1960, s. 36–37.

Nie można bowiem osiągnąć zysków, nie zaspokajając potrzeb, a największe zyski osiąga się, zaspokajając najpilniejsze potrzeby konsumentów.

Adam Heydel, ,,Gospodarcze granice liberalizmu i etatyzmu", [w:] Dzieła zebrane, Tom 1, Warszawa 2012, s. 89

Bogactwo jest to możność dostatniego zaspokajania potrzeb.

Adam Heydel, „Dzieła zebrane”, T. 1, Instytut Ludwiga von Misesa, Warszawa 2012, s. 235.

Przedsiębiorca, który odniósł sukces wznosi się w hierarchii społecznej, a wraz z nim – jego rodzina, która dzięki owocom jego sukcesu zdobywa sytuację niezależną od osobistych zasług.

Joseph Schumpeter, „Teoria rozwoju gospodarczego”, PWN, Warszawa 1960, s. 248–250.

Potrzeby jednostek wyrażają się w ich popycie, to jest w gotowości zapłacenia za dobra, które te potrzeby zaspokoją. Im potrzeby są silniej odczuwalne, tem większą cenę gotowi są zapłacić konsumenci.*

Adam Heydel, „Gospodarcze granice liberalizmu i etatyzmu”, Towarzystwo Ekonomiczne w Krakowie, Kraków 1929, s. 15. *pisownia oryginalna

Nie bogactwo nasze naturalne a wartość pracy naszej może stanowić o naszym bogactwie narodowym

Władysław Grabski

Pieniądze są tylko środkiem, aby móc przestać myśleć o pieniądzach

Louis Aragon

Bogactwa nie da się wydrukować, trzeba je wytworzyć

Kenneth J. Gerbino

To nie ubóstwo nas nęka lecz pragnienie bogactwa

Marek Aureliusz

Bogactwo jest produktem pracy

John Locke

Najpewniejszą podstawą postępu narodowej cywilizacji, najsilniejszym motorem ekspansji mocarstwowej i gospodarczej narodu – jest dążenie szerokich warstw ludności do zdobycia dla dzieci lepszej przyszłości.

Stanisław Grabski, „Ekonomja społeczna. IX. Współczesny kapitalizm”, Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Lwów [etc.] 1930, str. 23.

Bogactwo jest to możność dostatniego zaspokajania potrzeb. […] Każdy człowiek odczuwa nieskończoną ilość potrzeb, i z chwilą kiedy ma jedne zaspokojone, wysuwają się inne.

Adam Heydel, „Dzieła zebrane”, T. 1, Instytut Ludwiga von Misesa, Warszawa 2012, s. 235.

Praca jest tyleż warta, ile są warte jej wytwory.

Stanisław Grabski, „Ekonomja społeczna. VII. Stosunki robotnicze”, Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Lwów [etc.] 1928, str. 29.

Pieniądz – to wszechobecny, potężny czynnik życia gospodarczego; jest on towarem oplatającym nie tylko dzisiejszy ustrój gospodarczy, ale cały nasz ustrój społeczny. Bez stabilizowanego pieniądza nie można budować nic, coby sięgało w dalszą przyszłość, nie można budować państwa i rozwijać sił gospodarczych.*

Ferdynand Zweig, „Złoty polski”, Towarzystwo Ekonomiczne w Krakowie, Kraków 1923, s. 3. *pisownia oryginalna

Zdolność nabywcza pieniądza może ulegać zmianom zarówno z przyczyn leżących po stronie dóbr, jak też po stronie pieniądza.

Tadeusz Brzeski, „Ekonomia i teoria gospodarowania”, Komitet Wydawniczy Podręczników Akademickich, Warszawa 1938, s. 189.

Światopogląd solidarystyczny stawia na pierwszym planie fakt, że każdy nasz czyn oddziaływa na innych i wywołuje nieodzowną z ich strony reakcję, a tym samym podkreśla współzależność wszystkich ludzi od siebie, wobec czego zaleca nam postępowanie wobec innych członków społeczeństwa, niespuszczające z oka tej zasadniczej przesłanki. Tym samym ogranicza wolność na rzecz braterstwa i zachęca do tworzenia możliwie równych warunków rozwoju dla każdego.

Leopold Caro, ,,Solidaryzm. Jego zasady, dzieje i zastosowania", Lwów 1931, s. 6